VOET TOCHT SANTIAGO

BESCHREVEN DAGEN OP DEZE PAGINA

 01. Flavignac 30km

02. Sant Pierre de Frugie 28km

03. Thieviers 25km

04. Sorges 18km

05. Periqueux 25km

06. Astiers 23km

07. Mussidan 24km

08. Saint Foy Grande 37km

09. Pellegreu 20km

10. Lareole/Besanne 34km

11. Bazas 23km

12. Captieux 23km

13. Rocfort 38km

14. Mont de Marsan 30km

15. Saint Sever 22km

16. Argelos 30km

17. Ortez 22km

18. Sauveterre de Bearn 24km

19. Saint Palais 17km

20. Larsevau 14km

21. St. Jean Pied de Port 16km

Aantal dagen: 22. Cum. 66

Wandeldagen: 21 Cum. 60

Aantal km.: 519 Cum. 1629

Dinsdag 12 September 2017  Etappe 41 van Limoges naar Flavignac.

Om zeven uur aan het ontbijt met een Nicky (Australië), een Duitse jongeman (fietser) en een Fransman. Dus al direct een internationaal gezelschap. Om kwart over acht, staan we gepakt en gezakt op de stoep van het nonnenklooster. Pal tegenover de grote Kathedraal van Limoges. Ons wandelavontuur kan weer beginnen. Eerst nog even langs de bakker voor brood onderweg. 

We kunnen de eerste twee uur stevig doorstappen. Na twee uur stappen nemen we een korte pauze en eten we een heerlijk chocoladebroodje wat we vanmorgen hebben gekocht. Het landschap is prachtig en afwisselend. Wel weinig zandpad, waar we eigenlijk de voorkeur aan geven. We nemen nog twee keer een korte pauze. Moet kunnen op 30 km. Om 15.15 lopen we Flavignac binnen. Een leuk Frans dorp met een kerk, kroeg en een bakker. Wij gaan op zoek naar het gemeentehuis, want die verlenen onderdak aan pelgrims, mits ze in het bezit zijn van een pelgrimspaspoort. We krijgen de sleutel mee van de gemeentelijke refuge. We zijn met z'n tweeën en er zou nog een pelgrim komen(niet gezien). S'avonds goed gegeten in een plaatselijk restaurant, wat je voor 17.00 uur moest reserveren. Je kunt dan tussen 19.00 en 20.00 uur met de pot mee-eten. Een leuke eerste dag!  

Woensdag 13 September 2017 Etappe 42, van Flavignac naar Saint Pierre de Frugie

Saint Pierre de Frugie, is op onze weg het eerste dorp in de Dordogne (die we helemaal zullen doorkruisen). We lopen dan door het Park Naturel, waar veel wilde dieren zitten. (niets gezien)

We starten met lichte regen om 8.20 uur. Er valt niet veel leuks te melden over deze dag. Het heeft de hele dag stevig geregend. We zijn door en door nat geworden. Toen we bijna in St. Pierre waren, kwam de reddende engel (Beheerster van een Refuge), ons tegemoet rijden. Even gepraat! Ze had plaats voor ons. Loop alvast naar de kerk zei ze. Ik ben over 20 min. terug en wil graag voor jullie koken. Zo gezegd zo gedaan.(we hebben zelf het idee dat ze dit ritje een aantal malen maakt in de namiddag om zo klantjes te scoren voor haar (eigen) refuge. Haar kookkunst bewonderen wij niet en ook de hoeveelheid voor een hongerige pelgrim viel tegen. Maaltijdsoep, die goed was en een Pizza na. Die we wel met z'n drieën moesten delen omdat ze zelf ook mee at. Het bed was goed en dat is ook belangrijk na zo'n zware dag met al die regen. 

Donderdag 14 September 2017 dag 49 Etappe 43 van Saint Pierre de Frugie naar Thieviers 24 km.

Onze hospita van gisteren, Silviane heeft voor ons telefonisch een overnachting geboekt in een trekkershut op een camping voor vanavond. Dus alweer een kleine zorg minder. Ook vandaag zijn we weer van start gegaan met regen. Het duurde gelukkig niet lang. Onze schoenen waren nog door en door nat van de barre tocht van gisteren. Het zonnetje is dus erg welkom. Het werd een mooie route en ook gemakkelijker dan gisteren omdat er minder klimwerk was. Het was een prachtige camping waar we terecht kwamen, met voor s 'avonds een aantrekkelijk restaurant. 

Vrijdag 15 september 2017 Etappe 44 van Thieviers naar Sorges 

De leuke camping" Le Repaire" weer achter ons gelaten. We zitten 1,6 km vanaf de route, maar dat hebben we snel ingelopen. We stappen stevig door in de Dordogne. We passeren vele boomgaarden met noten- en kastanjebomen. Van beiden zijn we liefhebber, dus we lieten ons even gaan. Septembermaand oogstmaand! Ook konden we nog enkele appels plukken. Dus aan gezond voedsel geen gebrek. Of we er in dit geval eerlijk aangekomen zijn laten we even in het midden. We zijn al op tijd, 14.00 uur, bij onze refuge, die pas om 3.00 uur open gaat. Hier treffen we pelgrim Jaques uit Tours. Een rentenier uit tours die 20 jaar geleden al zijn scheepswerf (jachtbouw)  heeft verkocht en nu, zoals hij zelf zegt, iedere dag het leven viert. Een leuke kerel met een zeer exclusieve wandelstok. Hij heeft deze stok gekregen van zijn vrouw, toen hij op weg ging naar naar Santiago. Een duur ding zeiden wij. Nee valt wel mee zei hij, voor duizend euro heb je al zo'n ding met ingebouwde speer. Dit was om onderweg de wolven te kunnen doden had zijn vrouw hem gezegd. In de refuge is heerlijk voor ons drieën gekookt. Door George uit Lion, die daar 2 weken als vrijwilliger werkt om pelgrims te ondersteunen. Zelf een ervaren Caminoloper. Dus hij weet waar hij over praat. 

Zaterdag 16 september 2017  Etappe 45, van Sorges naar Periquex

Na een stevig ontbijt, nog even langs de boulangerie voor vers brood onderweg en we zijn om 8 uur al weer op de route. Vandaag veel "onverhard", dat smaakt ons wel. Veel afwisseling door berg en dal en regelmatig een mooi bos. Onderweg halen we "vriend" Jacques in, die zoals hij zelf zegt ,in een hoog tempo loopt. Even bijgekletst en we gingen weer ieders  eigen weg. We slapen ook vannacht in dezelfde refuge, 14.30 uur zijn we er al. Nog geen Jacques te bekennen? maar goed een half uur later is hij er ook. S' avonds gezellig samen gegeten. Ook Hilde uit Genk en Nicky uit Australië waren daarbij. Ook de bijzondere wandelstok van 1000,-- euro van Jacques, kreeg weer alle aandacht en werd trots gedemonstreerd. Onze gastheer heeft  op ons verzoek  het onderkomen voor de volgende nacht geregeld. Dat is in het weekeind altijd een beetje lastig. 

Zondag 17 september 2017 Etappe 46, van Periquex naar St Astier 

Na een gezellige avond met de andere gasten en een goede nachtrust, gaan we (met lichte regen) weer op pad. Het merendeel van de dag wandelen we samen met de Fransman Jacques, door het hart van de Dordogne. Mooie natuur, de herfstkleuren zijn hier en daar al goed zichtbaar. Het laatste gedeelte lopen we weer met z'n tweeën, omdat onze metgezel een iets ander pad kiest dan wij. Er zijn vaak meerdere mogelijkheden! Soms verwarrend, omdat als een pad iets wordt verlegd, de oude stikkers meestal niet zijn verwijderd. Precies om 14.00 uur, lopen we elkaar weer tegen het lijf, in het mooie versierde stadje Astier. Elk jaar is in de Dordogne  een andere stad aan de beurt, om hun woonplaats te versieren in de maand Juli. Ze laten de versieringen meestal tot in oktober hangen. Kan ook wel ,de meeste bloemen en slingers zijn van fel gekleurd plastic. We drinken ons etappepilsje in een leuk kroegje. Hier kregen we ook de uitleg over de versiering van de stad. Even later lopen we naar het treinstation waar onze hospita ons komt ophalen, omdat ze een paar kilometer van de route woont. Een extra service van de hospita.

Maandag 18 september 2017 Etappe 47, van Astier naar Mussidan 

Een complete verrassing was dit overnachtingsadres bij Claudia. We hadden een hele (luxe) woning tot onze beschikking. Even later wordt ook de Australische Nicky nog opgehaald. Het werd weer een gezellig avondje. Na het uitgebreid ontbijt werden we weer teruggebracht naar het begin van de dagetappe.

Onderweg ontmoeten we een fransman op sandalen. Het bleek een priester te zijn. Hij had deze camino in 2002 ook al eens gelopen, zei hij. Met behulp van Google translate hebben we tijdens een  rustpauze toch nog leuk kunnen praten. Mooie route om 14.00 uur zijn we in Mussidan. een beetje een onverzorgd stadje. We slapen in de gemeentelijke refuge met nog ongeveer 15 andere pelgrims. S'avonds heerlijk samen gegeten met Hilde uit Genk en Nicky (Australië) in een restaurant waar iedereen met de pot mee eet. Voor een prijs van 13 euro p.p. inclusief wijn en toetje kan je jezelf helemaal rond eten. 

Dinsdag 19 september 2017 Etappe 48, van Mussidan naar Saint Foy Grande

S' morgens zij we al weer vroeg  op de route. Het is pas kwart over zeven. Het wordt een lange dag met veel klimwerk, maar mooie vergezichten waren de beloning. Een paar keer hebben we ons te goed kunnen doen aan heerlijke druiven rechtstreeks van de struiken.(mag eigenlijk niet) Pas om 17.00 uur hebben we onze 38 km er op zitten. We moeten ons voor deze overnachting melden bij het plaatselijke ziekenhuis. Zij beheren het pelgrimshuis. Ze stellen daar mensen aan met een lichte beperking voor de dagelijkse werkzaamheden. Het is een onderkomen op donativo basis.(vrijwillige bijdrage) Op de inschrijflijst zien we dat iedereen 5 euro geeft, dus dat doen wij ook. We willen eigenlijk ook niet meer geven omdat dit wel het minst schone adres is waar we hebben gelogeerd. Het was er niet schoon, zeg maar gerust vies. Bij elke beweging die je maakte dwarrelden de hondenharen in het rond. Een goor tentje en dat dan onder supervisie van een ziekenhuis! 

Woensdag 20 september 2017 Etappe 49, van Saint Foy Grande naar Pellegrue

De plaats waar we vannacht hebben geslapen willen we snel vergeten. Koste ook niets, maar dan betalen we toch liever wat meer. het moet wel redelijk schoon zijn. Vandaag hebben we alleen maar door glooiende wijngaarden gelopen en genoten van de druiven die na de oogst nog aan de struiken zijn blijven hangen. Met 21 km waren we om 13.30 uur al op onze bestemming. Dus al vroeg aan ons etappepilsje. Echt vakantie dus. S'avonds gekookt samen met Nicky. Dit in tegenstelling tot gisteren, een mooie en schone refuge boven het toeristenbureau. Een refuge van de gemeente. 

Donderdag 21 september 2017  Etappe 50, van Pellegrue naar Lareole/Bassanne

Om 8.00 uur vertrokken naar Lareole om 25 km te gaan lopen. Om 14.30 uur zijn we al op het toeristenbureau in Lareole. Eind station dachten we. Mooi niet dus, geen slaapplaatsen meer ter beschikking. Minimaal 24.00 of 48.00 uur van tevoren reserveren!! De baliemedewerkster had de oplossing. Zij wist een gerestaureerde watermolen in Bassanne 6,2 km verderop. Het werden er 10 voordat we er waren. We zouden bellen als we daar aankwamen, was afgesproken. 17.15 uur! Onze tel. deed het niet dachten we. Als test even naar huis gebeld. Wel verbinding!! Vanuit thuis hebben we onze aankomst laten bevestigen door schoonzoon Jan, die vloeiend Frans spreekt. Dus het probleem was snel opgelost. Later bleek dat wij, ik, (een beetje gestrest) het landnummer van Spanje had gebruikt om een Frans nummer te draaien. Tja! Het lange wachten en 10 km extra lopen werd ruimschoots beloond! Molin De Pii, een hele bijzondere locatie die we niet snel zullen vergeten. Even terug in de tijd, in een gerestaureerde watermolen uit 1300, helemaal voor ons tweeën. Met een bijzondere verrassing van Marian, die onderweg, zonder dat ik het wist, het etappepilsje, de laatste 10 km in haar rugzak had mee gesjouwd. Zij had kennelijk al het voorgevoel dat we geen terras meer tegen zouden komen. 

Vrijdag 22 september. Etappe 51. Van Bassanne naar Bazas.

8.15 uur in de startblokken! Een tamelijk saaie route. We lopen een tijdje samen op met een Duitse mevrouw uit Trier. Even later weten we ook dat ze Barbera heet. In Bazas aangekomen ontmoeten we in dit mooie levendige stadje met een mooie kathedraal, vele pelgrims.We slapen deze nacht samen met een Duits echtpaar. Hans en Christine.  Hij Hans is (was) advocaat in het belastingrecht. vijf kinderen!  en net als wij 2 kleinkinderen. Ook ontmoeten we (Ja de eerste Nederlander) Mariette. We gaan s'avonds met z'n tweeën eten in een restaurant waar het erg druk is. Snel geteld zo'n zeventig personen. Wel gezellig. 

Zaterdag 23 september. Etappe 52. Van Bazas naar Captieux

Vandaag zouden we een korte wandeling hebben, van ongeveer 19 km! Het werden er echter 25. Dit omdat we ver moesten omlopen. Onze route door het natuurpark Les Landes, was voor een groot gedeelte versperd! Er stonden veel borden met Danger!. Eigenwijs als we zijn (vooral ik zelf), toch nog even doorgelopen. Was natuurlijk helemaal fout. We wandelden langs fuiken, vallen en vangnetten voor (wilde?)dieren. Er was geen uitkomen aan, gelukkig op den duur toch een begaanbaar pad gevonden. Voor de rest van de dag, uit veiligheidsoverweging, geen bospaden meer opgezocht. Onze keuze was gevallen op, omlopen over verharde wegen. In de namiddag ontmoeten we in de refuge weer dezelfde pelgrims van gisteren. We zouden samen in een restaurant gaan eten en daar de ervaringen van de dag doorspreken. Alles gesloten. Gelukkig was er nog een supermarkt open. Inkopen gedaan, samen gekookt en nog gezellig en heerlijk buiten kunnen eten.  

Zondag 24 september. Etappe 53. Van Captieux naar Rocfort

Een lange recht toe recht aan weg. Een oude spoorwegbaan, omgebouwd naar wandel- en fietspad. Door een klein navigatiefoutje kwamen er 4 extra kilometers bij. Dat valt tegen bij een temperatuur van 30 graden. Aan het einde van de dag werd de kleine teleurstelling ruimschoots gecompenseerd, omdat we in een geweldige refuge terecht kwamen, waar Jean Pierre  uit Lion ons op een leuke manier welkom heette. We waren de enige gasten. We voelden ons er direct thuis. We konden er ook onze kleren in de wasmachine en droger doen. En dat alles inclusief warme maaltijd op donativo basis. Achteraf jammer, dat we in het dorp waar we ons etappe pilsje hadden gedronken, ook een tafeltje voor het avondeten hadden gereserveerd. 

4Maandag 25 september. Etappe 54. Van Rocfort naar Mont de Marsan

Na het gebruikelijke ochtendritueel (bezoek bakker en supermarkt), beginnen we aan de dag etappe  volgens onze planning 29 km. Na 10 km in Bostens treffen we de pelgrims rustplaats aan, waar Jean Pierre ons gisteren over verteld had. Alle mogelijkheden om goed uit te rusten en koffie of thee te zetten. Jammer dat het nog zo vroeg op de dag was, we waren eigenlijk nog niet aan een pauze toe! Maar dit sla je niet over. Hier had ook Wim een pelgrim uit weert (die we goed kennen van ons Rome clubje) in het gastenboek getekend. Een pelgrim neemt alles wat hem op zijn weg aangeboden wordt. Is geen hebberigheid, maar een beleefdheidsvorm naar de aanbieders toe. Verder weer bijna de hele dag over het oude spoorwegtraject. Wel veel mooie natuur. Het was zeker niet saai. Onderweg nog een paar stevige regenbuien gehad. De moeheid van de de 38 km van gisteren werkt ons aan het einde van de dag nog een beetje tegen. Om 17.00 uur waren we bij onze refugio. Deze kan in geen enkel opzicht tippen aan die van gisteren. 10 pelgrims waren er, 14 slaapplaatsen. Hier ontmoeten we Ria Hurkxkens uit Roermond, waarmee we  ' s avonds in een restaurant leuk hebben kunnen kletsen. 

Dinsdag 26 september. Etappe 55. van Mont de Marsan naar Saint Sever

Vannacht licht geslapen tussen al die snurkende pelgrims. Na 386 km wandelen komen we vandaag, voor het eerst, een gezellig koffieterras op onze route tegen. Een, zoals we die in Nederland gewend zijn, met leuke stoeltjes en een lekkere bak koffie. Heerlijk!! Vandaag een bijna vlakke route gehad. We komen aan in een schone refuge, waar we hartelijk worden ontvangen door de hospitalier, die ook goed Nederlands spreekt. Dat komt ons goed uit, kunnen we meteen de route voor de twee komende dagen  doornemen. Hij reserveert voor ons direct een slaapplek voor de volgende nacht. We zitten s' middags al op tijd in het zonnetje, te genieten een lekker glaasje bier. Bezoeken de kerk en wandelen nog een rondje door het mooie stadje. Dan komen we Ria uit Roermond weer tegen. Ze zoekt de refuge. We liepen even mee, dat was dus snel geregeld voor Ria. Die avond zijn we weer samen gaan eten, onder de catalpa's op een leuke binnenplaats van een restaurantje. 

Woensdag 27 september. Etappe 56. Van Saint Sever naar Argelos.

Deze dag wijken we, op verzoek van de refuge beheerder, af van ons eigen routeplan. Hij stelt voor om de routes van de komende twee dagen (een van 15- en een van 33 km) te splitsen, in twee gelijke routes van 24 km. Tijdens het lopen blijkt, dat we de eerste dag niet uitkomen met de beloofde 24 km. Het worden er 29! Het geluk treft dat de extra 5 km van vandaag, afgaan van de kilometers voor morgen. Het gaat deze dag ook nogal bergje op, bergje af. Dan ineens zien we in Hagtemau voor het eerst de skyline van de Pyreneeën. We moeten dan nog zeker vier dagen lopen voordat we er zijn! Ons gastadres voor vanavond bleek even zoeken en navragen. Niet fout gelopen! Bij het toeristenbureau 14 km voor onze eindbestemming, hadden ze het goed uitgelegd. Bij aankomst bleek het een vervallen oude boerderij. We werden begroet door twee grote blaffende honden. Ramen en deuren open. Geen mens te bespeuren. Hallo! Hallo! duex Pellegrino! riepen we een aantal keren , maar het bleef stil. Niemand aanwezig dus. En dan is de mobile tel. weer onze redder. We zijn er over 10 minuten, kon ik uit maken uit de mengeling van Frans en Engels aan de andere kant van de lijn en zo was het ook. We werden zeer gastvrij ontvangen. Binnen was vrijwel alles nog in orginele staat van wel 100 jaar terug. Ook kwam nog de fransman Jean Pierre, die we ook al meerdere keren hebben ontmoet. Er werd op een voortreffelijke wijze voor ons gekookt met allemaal streekgerechten en heerlijke wijn. 

Donderdag 28 september. Etappe 57. Van Argelos naar Orthez.

We merken dat het richting Pyreneeën gaat. De heuveltjes worden bergen. Een mooie route met veel vergezichten. Onderweg komen we een echtpaar tegen uit Schotland. Even later blijkt dat zij op hetzelfde adres slapen als wij vanavond. Een mooie verzorgde gemeentelijke refuge, ondergebracht in een torentje, waar we met een flinke trap naar boven moesten. 2 kamers met elk 3 bedden. We krijgen als slaapgenoot een jong (knap) Frans meisje. Ze is vooraan in de twintig denken we. Ik slaap in het middelste van de drie beschikbare bedden. Marian stelt voor, om met mij van bed te ruilen ! , maar ik vind het best leuk tussen twee dames in. Dat is mij nog niet zo vaak overkomen! 

Vrijdag 29 september. Etappe 58. Van Orthez naar  Sauveterre de Bearn

Om 8.00 uur zijn we aan het wandelen. Vandaag 600 hm en 650 dm. Dat begint ergens op te lijken als het over klimwerk gaat. Het is  mooi weer, 27graden. We worden alweer flink nat, maar vandaag is het dan van het transpireren door al dat klimwerk. Het wordt boven het astvalt 35 graden. Dan komt er voor ons een geschenk, een echt terras op een leuke locatie bij een hotel dat aan een rivier ligt. We kunnen daar geen consumptie kopen.(alleen de hotelgasten). Marian gooide  haar charmes in de strijd en jawel hoor! Twee glazen lekker bier. Moet kunnen want we hebben er onze kilometers voor vandaag bijna opzitten. Niet wetende dat we nog een steile trap van 157 treden moesten nemen. Het pilsje, bleek goed te werken als extra vitamine op deze beklimming. Ons slaapadres voor vannacht is geweldig. Een privé kamer waren we niet meer gewend de laatste dagen. Nu dus een compleet ingerichte kamer voor twee personen. Een aardige gastvrouw van Engelse afkomst. Ook treffen we hier weer het Schotse echtpaar. Omdat zij goed Frans spreken, boeken zij voor ons, voor de twee volgende dagen een slaapplek. Hiervoor moeten wel 8 adressen gebeld worden (het is weekend, blijft lastig). Als tegenprestatie nemen wij ze mee naar een leuk kroegje waar we onder het genot van een glaasje wijn lekker bij kunnen praten over de belevenissen van de dag. 

Zaterdag 30 september. Etappe 59. Van Sauveterre de Bearn naar Saint Palais

3,5 uur door de regen sjokken is geen feest, maar uiteindelijk zijn we toch al weer rond het middaguur aangekomen. We kwamen terecht in een dorpscafé/restaurant waar het al gezellig druk is. We beginnen met een kop koffie om ons op te warmen. Als lunch nemen we een pilsje en pizza. De refuge, een voormalig klooster van de Franciscanen, biedt plaats aan 40 personen. We krijgen een eigen kamertje. Er is nog plaats genoeg. (Een vrouw wordt geweigerd, omdat ze met een hond was. Die mocht niet binnen.) Terwijl in Ostabat, wat we eigenlijk gepland hadden, geen slaapplek meer vrij was! Achteraf maar goed, want we hoorden van de beheerder en zijn vrouw (een Belgisch echtpaar uit Brussel), dat ze daar veel last hadden van bedbugs, een soort luis in het beddengoed. Zeer moeilijk te bestrijden. S' avonds in een rustig restaurantje gegeten. 

Zondag 1 oktober. Etappe 60 VanSaint Palais naar larceveau

Een zeer goed onderkomen gehad. En ook nog eens een keer nederlands kunnen praten met het Brusselse echtpaar. Dat is toch ook weer  leuk. Zij worden over twee weken weer afgelost door een ander koppel. Hele vriendelijke en behulpzame mensen. We lopen nu echt in de Pyreneeën. Althans de streek heet zo. Van bergbeklimmen is hier nog geen sprake, al worden ze weer steeds hoger. Vandaag ook veel stenen op de paden en in combinatie met de regenval is dat toch wel opletten geblazen. Vanavond slapen we voor de eerste keer tijdens deze tocht in een hotel. De andere opties zijn vol. Het wordt hier steeds drukker met wandelaars, omdat in deze regio drie pelgrimspaden bij elkaar uitkomen. Het hotel zit vol met ruige mannen dit net van de jacht zijn teruggekomen. Ze komen hier de inwendige mens versterken. Een goed adres, dus denken wij, waar veel "locals" komen is het altijd goed en lekker eten. Ons vermoeden klopt. We kunnen met een goed gevulde maag naar bed. 

Wandeldag: 21 van 21.

"aangekomen"

We zijn er